Trash The Dress 10-10-10 was nog niet goed en wel voorbij of ik was al benieuwd naar de volgende editie. Het plan dat voor 11-11-11 werd uitgelegd was overweldigend. Een weekend lang zou een bungalowpark ‘getrashd’ worden. Maar zo’n lange shoot bleek niet alleen voor mij een praktisch probleem, veel andere potentiële trashers lieten ook verstek gaan en 11-11-11 leek voor mij dan ook geen bijzondere fotodag te gaan worden.
Totdat een paar dagen voor die datum de uitnodiging in mijn mailbox plofte om bij een alsnog opgezette, kleinere Trash The Dress shoot mee te komen fotograferen. Als enige externe fotograaf nog wel. Mijn blijdschap en verbijstering waren enorm. Waar ik me normaal niet veel in de weg laat leggen om bijzonder dingen de wereld in te twitteren, durfde ik niet mijn digitale mond niet te openen uit min of meer angst dat deze geweldige kans mogelijk alsnog aan me voorbij zou gaan. Niet dat er een embargo op stond, maar ik was er op zijn zachtst gezegd blij mee. Ik ben net anderhalf jaar serieus bezig met fotografie en dan wordt ik door Melanie Rijkers uitgenodigd. Zo’n beetje de eerste fotografe waar ik het werk ben gaan volgen vanwege de hoge mate van originaliteit in haar werk. Happy Happy Joy Joy zeg ik dan.
Met maximaal 11 bruiden zou deze shoot een heel ander karakter krijgen dan de massale shoot op 10-10-10. Bij binnenkomst in de ruimte van Artstudio23 in Breda bleek er aan mediebelangstelling geen gebrek. Zowel De week van Filemon (inclusief Filemon W. uiteraard) en een team van Tracks Breda waren al druk aan het filmen. En dan zouden ze ook de hele middag blijven doen. Je kunt niet genoeg verschillende soorten camera’s aanwezig hebben leek het wel.
Doordat Trash The Dress 10-10-10 mijn herinnering in was gegaan als een opeenstapeling van champagne, taart, sauzen en een flinke scheut Geertruidenbergs grachtenwater, zat ‘viezigheid’ een beetje als centraal thema in mijn hoofd voor Trash. De 11-11-11 shoot maakte echter duidelijk dat het thema veel en veel breder is dan het bezoedelen van trouwjurken. Nou moet ik zeggen dat het weer ook erg meehielp om er wat moois van te maken, maar ik geloof dat ik een paar van mijn beste foto’s tot nu toe heb gemaakt. Van een bijna doldriest evenement waaraan ik het vooral leuk deelnemen vond is het in mijn beleving doorgegroeid naar een enorm inspirerend genre. Ik kan me bijna niet voorstellen dat het op het gebied van ‘Trash’ hierbij blijft voor mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten